Śliwa Stanley to stosunkowo młoda odmiana tego drzewa, która powstała na skutek skrzyżowania odmian Grand Duke oraz Węgierki z Agen. Rośnie dość powoli, dorastając do niecałych czterech metrów. Korona o typowym, asymetrycznym kształcie i luźnym przekroju. Miewa tendencję do tworzenia wysokich gałęzi, na których nie pojawiają się owoce. Kwitnie wczesną wiosną, tworząc dość drobne kwiaty o białej barwie. Liście jasnozielone o typowym dla śliw kształcie. Odporna na silne mrozy, przy czym gorzej znosi wiatry. Powinna być sadzona na stanowiskach nasłonecznionych oraz osłoniętych od wiatru. Nie wymaga dodatkowego podlewania, choć nie wolno dopuszczać do nadmiernego przesuszenia gruntu, Dodatkowo wymaga żyznej gleby o obojętnym odczynie. Owocuje późnym latem, tworząc eliptyczne owoce o fioletowym zabarwieniu. Wyróżnia je typowy aromat, który niestety kusi nie tylko ludzi, ale i owady. W pobliżu drzew, pszczoły oraz osy potrafią tworzyć gniazda. Owoce słodko-kwaśne, o przeznaczeniu typowo deserowym.
