Sosna rumelijska

Sosna rumelijska (Pinus peuce) to okazałe drzewo osiągające wysokość 35-40 m i średnicę 50-150 cm. Pochodzi z Półwyspu Bałkańskiego, a dokładniej z ocienionych zbocz gór w Bułgarii, Serbii, Macedonii i północnej Grecji. Należy do rodziny sosnowatych. Charakteryzuje się szarobrązową lub ciemnobrązową korą, dwukolorowymi igłami o długości 4, 5-10 cm (błyszczące i ciemnozielone u góry, jasne, z wyraźnymi białymi paskami u dołu), żółtymi szyszkami męskimi i zmieniającymi kolor szyszkami żeńskimi (czerwonawe, zielone, brązowe).

Sosna rumelijska – odmiany

Efektowną odmianą sosny rumelijskiej jest „Skopje” znaleziona w Macedonii przez niemieckiego szkółkarza Jörga Kohouta. Powstała z czarciej miotły i kształtuje się w bardzo gęstą, miniaturową kulkę. Jest wolno rosnąca – jej roczne przyrosty wynoszą około 3-5 cm długości. W 1985 roku znaleziono również odmianę „Daniel” – również z czarciej miotły. Jej odkrycie nastąpiło w Bułgarii, a zrobił to Czech V. Fritsche. Jej kształt przypomina lekko spłaszczoną kulę, a po 10 latach osiąga rozmiary zaledwie 30x40 cm. Istnieje także „Glauca Compacta” – drzewo o stożkowatej koronie przyrastające rocznie o 25 cm. Jej gałęzie boczne są ustawione skośnie.

Sosna rumelijska – uprawa, wymagania, pielęgnacja

Sosna rumelijska nie jest wymagająca pod względem jakości gleby. W naturze rośnie przede wszystkim na podłożu krzemionkowym, czasem wapiennym. Chociaż pochodzi z terenów o ciepłym klimacie, drzewo to jest mrozoodporne, zostało nawet introdukowane w mroźnej Finlandii. Mimo że należy do sosen pięcioigielnych, zdaje się niepodatna na rdzę wejmutkowo-porzeczkową. Nie toleruje zbyt dużej ilości wilgoci, a szczególnie zalegającej nad systemem korzeniowym wody.

Sosna rumelijska – sadzenie

Najdogodniejszym czasem na sadzenie sosny rumelijskiej jest wczesna wiosna lub jesień. Wybieramy stanowisko, kierując się wymaganiami uprawowymi tej rośliny. Miejsce starannie odchwaszczamy, spulchniamy i wzbogacamy kompostem. Wykopujemy dół o rozmiarach nie mniejszych niż dwukrotność bryły korzeniowej, po czym wzruszamy jego dno i ścianki. Ta czynność spowoduje, że drzewku będzie łatwiej rozwinąć korzenie. Bezpośrednio przed wstawieniem w grunt nawadniamy bryłę korzeniową (wystarczy 15-30 minut), a następnie umieszczamy w dołku. Należy zwrócić uwagę na głębokość sadzonki – sadząc wiosną, zadbajmy, aby bryła znajdowała się na równi z powierzchnią gruntu, bądź 1 cm poniżej, a sadząc jesienią – do 4 cm poniżej. Zasypujemy i ugniatamy ziemię wokół iglaka. Solidnie podlewamy młodą sadzonkę; możemy również uformować misę dookoła rośliny, która zapobiegnie „uciekaniu” wody na boki. Ściółkujemy 5-centymetrową warstwą kory, bądź cieńszą warstwą przekompostowanych trocin.

Sosna rumelijska – zastosowanie

W celach dekoracyjnych to drzewo uprawiane jest od 1864 roku – rozpropagował je grecki botanik Teodoros Orfanides. Jest bardzo popularne w krajach skandynawskich. W Polsce sosnę rumelijską można znaleźć w niektórych parkach, rzadko w ogrodach przydomowych i działkowych, nasadzeniach miejskich, osiedlowych i publicznych. Prezentuje się okazale zarówno sadzona pojedynczo, jak i w niewielkich, luźnych grupach. Można uprawiać ją w towarzystwie płytko ukorzenionych krzewów preferujących kwaśne gleby, takich jak różaneczniki, kalmie i pierisy – opadające igły sosny zakwaszają podłoże, tworząc idealne warunki dla tych krzewów.