Klon jesionolistny

Klon jesionolistny jest interesującym drzewem liściastym, które najczęściej można spotkać w lasach lub przestrzeniach zieleni miejskiej. Roślina posiada niemal tak samo liczne grono zwolenników, jak i przeciwników. Ci pierwsi zachwycają się jego ciekawymi liśćmi i urokliwymi owocami, doceniają go też ze względu na możliwość zasadzenia go w zacienionych miejscach w ogrodzie. Drudzy zaś narzekają na łamliwość jego gałęzi i wrażliwość liści na bezpośrednio padające promienie słoneczne. Mimo nielicznych wad klonu jesionolistnego, wiele osób zasadza go w swoich ogrodach, w których świetnie sprawdza się jako soliter lub uzupełnia jego przestrzenie, rosnąc w miejscach, które dla innych roślin są nieprzyjazne.

Klon jesionolistny w każdym miejscu ogrodu

Klon jesionolistny pochodzi ze wschodnich i środkowych terenów USA, skąd do Europy został sprowadzony na przełomie XVIII i XIX wieku. Obecnie można spotkać go w wielu jej obszarach, na których uważany jest za gatunek bardzo ekspansywny. Drzewo liściaste potrafi zdominować niemal całe terytorium, na którym rośnie. Chętnie zapraszany jest do ogrodów, a także zasadzany w celach dekoracyjnych zieleni miejskiej, ponieważ jego korona cechuje się dużą rozłożystością, a cała roślina małymi wymaganiami i dużą tolerancją środowiskową. Klon jesionolistny nie należy do największych rozmiarem drzew, osiąga zazwyczaj 15 metrów, czasem, choć rzadko, dorasta do 20 metrów. Rośnie stosunkowo szybko, przy czym jego pień jest niski i krzywy, a korona niezwykle szeroka i nieregularna. Ten nieco powykręcany kształt drzewa liściastego składa się na jego atrakcyjność, nadając odrealnionego wyrazu. Pokrywająca go kora ma początkowo zielonooliwkowy kolor i gładką fakturę, z czasem jednak jej barwa zmienia się na szarobrązową, a powierzchnia pokrywa się naroślami i pęka. Swoją nazwę klon jesionolistny zawdzięcza liściom, które kształtem przypominają liście jesionu. Są one naprzeciwległe, pierzaste i składają się najczęściej z 3 – 5 listków. Wyróżnia je jajowaty kształt, zaostrzone końce i piłkowane brzegi. Ich wierzchnia blaszka jest jasnozielona, spodnia zaś delikatnie owłosiona. Liście drzewa są też bardzo duże, pojedynczy listek ma zazwyczaj 10 cm, całość natomiast aż 20 cm. Kwiaty klonu jesionolistnego pojawiają się przed liśćmi, to znaczy na przełomie marca i kwietnia, jednak nie odznaczają się wielką dekoracyjnością. Na uwagę zasługują za to owoce drzewa liściastego, którymi są skrzydlate ,,noski”. Zanim dojrzeją, stając się brązowymi i suchymi, posiadają czerwony kolor i zabawny kształt, który przypomina szczypce homara.

Powykręcane, ciekawe kształty klonu jesionolistnego

Kolon jesionolistny może nie jest ogromnych rozmiarów drzewem, jednak rozpiętość jego korony jest doprawdy imponująca. Powyginane, liczne gałęzie wręcz zachęcają do wspinaczek po drzewie i odpoczynku w jego konarach, jednak nie jest to dobry pomysł. Gałęzie są dość łamliwe, dlatego próby wdrapywania się na nie mogą zakończyć się bolesnym upadkiem. Drzewo liściaste jest chętnie zasadzaną ozdobą różnego rodzaju terenów, o czym świadczy jego niesłabnąca popularność.

• Uprawa i pielęgnacja

Klon jesionolistny jest najmniej wymagającą odmianą spośród wszystkich klonów. Warto sadzić go na stanowiskach lekko zacienionych, ponieważ bezpośrednie słońce może wypalać jego liście. Jest wytrzymały niemal na wszystko, a przy tym poradzi sobie na dowolnej glebie. Jest odporny na susze i mróz. Chcąc kontrolować rozpiętość korony drzewa liściastego, należy przycinać je wczesną wiosną, zanim pojawią się na nim liście.