Tuja Thuja Żywotnik

Tuja, nazywana też żywotnikiem, to drzewo iglaste, które chętnie wykorzystywane jest do ozdoby ogrodów. Ze względu na łatwość uprawy tuj, można je spotkać w wielu przydomowych kompozycjach. Żywotniki doskonale sprawdzają się też w roli żywopłotów, idealnie odgradzając prywatną przestrzeń domową od reszty otoczenia. Ze względu na swój czarowny, leśny zapach, tuje są częstym wyborem dekoracji nie tylko ogrodów, ale także nierzadko można je spotkać w parkach i zieleńcach. Żywotniki występują w wielu gatunkach, dzięki czemu możemy stworzyć ogrodowe, wyszukane kompozycję, złożone z tych drzew i krzewów iglastych.

Wieczne zielone płaskie igiełki tuj

Nazwa drzewa pochodzi od łacińskiego Thuja, a w Polsce mówi się na nią też żywotnik. Te drzewa iglaste pochodzą z terenów Ameryki Północnej, a dokładnie z Kanady oraz Azji Wschodniej. Tuje należą do rodziny cyprysowatych. Żywotniki są długowiecznymi, zimozielonymi roślinami iglastymi, które potrafią rosnąć kilkaset, czasem tysiąc lat. Thuje zachwycają swoim wyglądem, w zależności od odmiany, stanowiąc krzew bądź drzewo iglaste, a ponadto rozsiewają niezwykle przyjemną, leśną woń. Żywotniki sprawdzają się doskonale w roli żywopłotów, mniejsze jej odmiany, mające formę niewielkich krzewów ozdobnych, wspaniale uzupełniają ogrodowe przestrzenie.

Dodatkowym atutem tuj jest fakt, że są całorocznymi roślinami ogrodowymi, dzięki czemu można cieszyć nimi oko nawet w zimie, gdzie przyprószone śniegiem prezentują się wyjątkowo czarownie. Żywotniki nie są wymagającymi krzewami iglastymi, jednak warto pamiętać, że ich wymagania różnią się w zależności od gatunku.W swoim naturalnym środowisku tuje potrafią osiągnąć nawet 60 metrów wysokości. W naszym klimacie żywotniki uzyskują dużo mniejsze, choć wciąż imponujące, rozmiary, urastając do 15 metrów. Rośliny ozdobne zazwyczaj przyjmują kształt stożka, kuli lub kolumny, co uzależnione jest od gatunku. Gałęzie tuj są wiotkie i gęste, pokrywając pień drzew iglastych niemal do samej ziemi, choć w przeciągu lat mogą się nieco ogołacać. Pędy żywotników są zbudowane z płaskich, przylegających do siebie łuskowatych liści, które wydzielają bardzo intensywny i przyjemny zapach. Owocami tuj są szyszki, które, początkowo zielone zmieniają po dojrzeniu swą barwę na brązową.

Żywiczny zapach żywotników

Tuje należą do bardzo prostych w uprawie i niewymagających krzewów iglastych, co jest jednym z powodów dla którego ogrodnicy wybierają je na ozdobę swych ogrodów.

• Uprawa

Na początek warto podkreślić, że każdy gatunek tui ma inne wymagania, dlatego należy szczegółowo zapoznać się z preferencjami wybranej odmiany. Żywotniki potrzebują stanowisk słonecznych bądź lekko półcienistych, jednak nie każdy gatunek krzewu iglastego toleruje półcień. W przypadku gleby, thuje uchodzą za wyjątkowo wyrozumiałe, jednak najbardziej preferowaną jest ziemia żyzna i bogata w składniki pokarmowe. Należy też zwrócić uwagę, by tuje miały dostateczną wilgotność, gdyż nie znoszą suszy. W przypadku zbyt suchego podłoża, krzewy ozdobne i drzewa iglaste mogą utracić barwę swych liści, a nawet całkowicie je stracić.

• Pielęgnacja

Tuje najlepiej sadzić na początku wiosny bądź jesieni, ponieważ rośliny ozdobne mają wtedy czas do pełnej aklimatyzacji. Przed posadzeniem żywotników teren należy dokładnie oczyścić z chwastów, aby nie zabierały młodym roślinom składników pokarmowych z gleby. Na dnie dołka, wykopanego pod thuje, powinno się umieścić torf lub ziemię kompostową. Na koniec należy tuje obficie podlać wodą i wyściółkować teren wokół nich korą, która nie tylko uatrakcyjnia wygląd krzewów i drzew iglastych, ale ogranicza parowanie wody. Bardzo istotne w pielęgnacji żywotników jest ich przycinanie. Uzależnione jest ono od gatunku krzewu iglastego i jego przeznaczenia – najbardziej wymagające jest przycinanie żywopłotów. Tuje należy przycinać od wiosny do połowy lata, nadając im tym kształtu i usuwając uszkodzone oraz przemarznięte gałązki. Bardzo ważne jest, aby nie przycinać żywotników pod koniec lata i później, ponieważ pobudzi to krzewy iglaste do wypuszczania nowych pędów, co może skutkować przemarznięciem.