Świerk sitkajski

Świerk sitkajski (Picea sitchensis) jest największym i najszybciej rosnącym przedstawicielem świerków na świecie. Osiąga nawet 87 m wysokości i 4, 8 m pierśnicy, a w ciągu roku potrafi przyrosnąć o 100 cm. Wywodzi się z zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej, a jego nazwa gatunkowa odnosi się do miejscowości Sitka na Alasce. Należy do rodziny sosnowatych. Igły świerku sitajskiego dorastają 2, 5 cm długości, są zielone i błyszczące z wierzchu, a srebrzystoszare z dwoma białymi paskami od spodu. Jasnobrązowe szyszki mają 5-10 cm długości.

Świerk sitkajski – odmiany

Na polskim rynku znajduje się wiele ciekawych odmian świerku sitkajskiego. Jedną z nich jest „Renken”, karłowaty kultywar gatunku w kształcie kuli, dorastający 40 cm średnicy. „Papoose” i „Silberzwerg” również są miniaturami, ale bywają często szczepione na niedużych wysokościach, tworząc efektowne kule na pniu. „Glenmasson” pochodzi od czarciej miotły. Rzadko spotykana jest „Christine Berkau” o stożkowym pokroju.

Świerk sitkajski – uprawa, wymagania, pielęgnacja

Świerk ten jest niewybredny w stosunku do gleby, na której rośnie, ważne natomiast, aby była ona o lekko kwaśnym odczynie pH. Jak większość jego rodzaju preferuje miejsca nasłonecznione, ale o wysokiej wilgotności. Jest dość wrażliwy na przesuszenie i niskie temperatury, dlatego polecany jest do rejonów o dużych opadach i łagodnych zimach. Z zasady nie wymaga przycinania, jest to wręcz niewskazane – może to powodować deformację pokroju drzewka. Świerk sitkajski należy regularnie, obficie podlewać, szczególnie w trakcie susz. Nie jest on szczególnie wrażliwy na żadne choroby grzybicze ani ataki szkodników.

Świerk sitkajski – sadzenie

Sadzenie świerku sitkajskiego przeprowadzamy najdogodniej wczesną wiosną lub jesienią. Po wybraniu stanowiska zgodnego z wymaganiami uprawowymi rośliny wykopujemy dołek o średnicy około 50 cm większej niż średnica bryły korzeniowej sadzonki. Ścianki i dno dołka wzruszamy, aby ułatwić jej zakorzenianie. Roślinę oczyszczamy z suchych i obumarłych fragmentów, a bryłę moczymy w wodzie przez 15-30 minut. Umieszczając sadzonkę w dołku, należy zwrócić uwagę, aby szyjka korzeniowa znajdowała się na wysokości podłoża – zasypanie jej może skutkować obumarciem rośliny. Zasypujemy dołek świeżą ziemią i ugniatamy. Ponieważ świerk sitkajski jest podatny na przesuszenie, warto wokół sadzonki uformować „miskę”, która zatrzyma wodę w obrębie jej korzeni. Ponadto wyściółkowanie podłoża korą zapobiegnie odparowaniu wody i rozwojowi chwastów, a ponadto zmieni pH podłoża na bardziej przyjazne iglakom.

Świerk sitkajski – zastosowanie

Świerk sitkajski jest uprawiany w Europie głównie w lasach i ogrodach. Ze względu na duże rozmiary polecany jest raczej do dużych przestrzeni. Dobrze wygląda w ogrodach naturalistycznych. Karłowate odmiany tej rośliny znajdą zastosowanie jako rośliny tarasowe przechowywane w pojemnikach, a także w otoczeniu innych iglastych form, pod warunkiem, że świerk nie zostanie przez nie zdominowany bądź zacieniony. Okazy szczepione na pniu doskonale komponują się z roślinami zimozielonymi, takimi jak rododendrony.