Jodła kaukaska - uprawa, pielęgnacja

Jodła kaukaska, zwana także jodłą Nordmanna lub normandzką (Abies nordmanniana (Steven) Spach) to gatunek drzew występujących w zachodniej części Azji, w górach Kaukazu – w Turcji, Gruzji, Rosji i Azerbejdżanie. Należy do rodziny sosnowatych, rośnie wolno i osiąga 25-30 m wysokości, jednakże w ogrodach raczej nie przekracza 10 m. Szpilki jodły kaukaskiej dorastają 2-3 cm długości i są z przodu lekko wycięte, równowąskie, wyraźnie bruzdkowane, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące, a pod spodem – z dwoma białymi paskami szparek. Złamane bądź rozdarte wydzielają charakterystyczny, cytrusowy zapach. Jodła kaukaska kwitnie w kwietniu i maju, po czym wykształca duże (nawet do 20 cm długości) szyszki łezkowatego kształtu, początkowo zielone, później przebarwiające się na kolor brunatny.

Jodła kaukaska – odmiany

Jodła normandzka, oprócz zwykłej formy, występuje także w kilku odmianach. „Golden Spreader” charakteryzuje się złoto-żółtymi igłami i karłowatością, „Pendula” zwisającymi pędami (przez co nazywana jest „płaczącą jodłą”), a „Robusta” ma tendencję do wywracania igieł do góry nogami, co przypomina efekt przyprószenia śniegiem. Drobną odmianą jodły jest także „Barabits Compact” o pokroju kulistym.

Jodła kaukaska – uprawa, wymagania, pielęgnacja

Jodła kaukaska jest raczej drzewem wymagającym. Przede wszystkim lubi stanowiska ciepłe, osłonięte od wiatru, słoneczne lub półcieniste. Rośliny te nie przepadają za zimnem, często przemarzają, szczególnie w północnej części Polski, a młode okazy również podczas wiosennych przymrozków. Gleba pod uprawę jodły kaukaskiej powinna być żyzna, lekko gliniasta, o odczynie kwaśnym bądź lekko kwaśnym. Uwielbia dużą wilgotność powietrza. Jest bardzo wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza, dlatego może rosnąć słabiej w miastach lub miejscach z dużą ilością spalin. Jest podatna na niektóre choroby grzybicze, takie jak fytoftoroza, powodująca przebarwienia igieł i zahamowanie wzrostu rośliny. Atakują ją także niektóre szkodniki, np. obiałka kaukaska i mszyce (ochojniki jodłowe). Młode rośliny warto podlewać, a nawet spryskiwać pędy i igły, także zimą, w umiarkowanie ciepłe dni. Nawozy organiczne również z pewnością nie zaszkodzą. Przycinanie pędów nie jest konieczne.

Jodła kaukaska – sadzenie

Najlepszym czasem na sadzenie jodły kaukaskiej jest koniec lata lub początek jesieni (od sierpnia do września). Wiosna jest porą kwitnienia tego drzewa, a gorące lato również nie sprzyja przesadzaniu. Dołek powinien mieć wymiary 1 m szerokości i 1 m głębokości. Ostrożnie umieszczamy bryłę korzeniową w dołku, uważając, aby jej nie uszkodzić. Udeptujemy ziemię wokół i obficie podlewamy wodą.

Jodła kaukaska – zastosowanie

Jodłę kaukaską powszechnie wykorzystuje się w lasach oraz jako drzewo parkowe. Dobrze prezentuje się pojedynczo w wyeksponowanym miejscu. Ponadto w Europie Zachodniej jest cenionym drzewem na choinki, głównie ze względu na jej symetryczny pokrój. Doskonale urozmaica niektóre kompozycje roślinne, zwłaszcza w okolicach stawów i oczek wodnych, które podnoszą wilgotność powietrza, służąc również i jodłom. Mniejsze, wolnorosnące odmiany tej rośliny nadają się na skalniaki, alpinaria, można je też posadzić w mniejszym ogrodzie.