Winobluszcz

Winobluszcz to piękne pnącze, które niemal każdego dnia zmienia swój wygląd, bardzo szybko i bujnie wzrastając, pokrywając przy tym całym sobą podpory przy których rośnie. Ciemnozielona roślina jesienią przemienia kolor swych liści na szkarłatnoczerwony, nadając ogrodowi nowego, odmiennego charakteru. Dzikie wino, bo tak inaczej nazywany jest winobluszcz, szczególnie dostojnie prezentuje się okrywając altany, dzięki czemu wypoczynek tam staje się przepełniony magiczną romantycznością.

Wijący się, piękny winobluszcz

Winobluszcz pochodzi z Ameryki Północnej. Znany jest już od starożytności - w Grecji za pomocą tej rośliny oddawano cześć wielu bogom, stanowił też atrybut boga wina Dionizosa. W Egipcie zaś zwany był Drzewem Ozyrysa i właśnie bogu śmierci był poświęcony. Winobluszcz w tamtych czasach traktowany był również jako afrodyzjak. Występowanie tej rośliny przy gospodzie lub winiarni, symbolizowała obecność najlepszego gatunku wina. Winobluszcz jest pnączem silniejszym od winorośli i jest w stanie ją zdusić, dlatego też wierzono, że potrafi oddzielić mierne trunki od tych najlepszych. W kulturze ludowej winobluszcz symbolizował dwoistość ludzkiej natury, ponieważ pnącze to posiada dwojakie właściwości – z jednej strony jest rośliną leczniczą, z drugiej silnie trującą. Winobluszcz to długowieczne, szybko rozrastające się pnącze, które posadzone przy podporze potrafi urosnąć nawet do 20 m wysokości. Dzikie wino, czyli odmienna nazwa dla winobluszczu, zawdzięcza swoje miano nie tylko starożytnym konotacjom z dobrym winem, ale przede wszystkim kolorowi swoich liści, które jesienią przybierają barwę tego czerwonego trunku. To one stanowią o dekoracyjności całej rośliny. Pnącze to, podczas kwitnienia, wypuszcza drobne kwiaty i granatowe, niewielkie jagody, które są trujące. Winobluszcz będzie piął się jednakowo skutecznie po każdym obiekcie, który ma porosnąć, bez znaczenia czy jest to pergola, ściana czy drzewo. Nie potrzebuje do tego żadnej podpory, ponieważ pnącze posiada niesamowicie chwytne wąsy czepne, dzięki którym z sukcesem wspina się po każdej powierzchni. Winobluszcz, w przeciwieństwie do bluszczu pospolitego i innych pnączy, nie uszkadza też muru ani innej faktury przy której rośnie.

Winobluszcz – winne liście w ogrodzie

Winobluszcz jest pnączem bardzo niewymagającym w uprawie, dlatego też znajduje coraz większe grono swoich zwolenników, którzy ochoczo dekorują nim przestrzeń wokół domów.

• Uprawa i pielęgnacja

Winobluszcz jest bardzo tolerancyjnym pnączem. Równie dobrze rozwija się w słońcu jak i półcieniu, nieźle znosi też suszę. Dodatkowym atutem winobluszczu jest to, że jest mu obojętna gleba na której został posadzony. Ponadto wykazuje dużą odporność na zanieczyszczone powietrze, także z powodzeniem może rosnąć w miastach. Winobluszcz wymaga regularnego, choć niezbyt obfitego podlewania, gdyż jego system korzeniowy pozwala magazynować wodę. Pnącze nie potrzebuje nawożenia. Winobluszcz jest też całkowicie mrozoodporny, dlatego nie trzeba zabezpieczać go przed nadejściem zimy.

• Sadzenie

Winobluszcz należy posadzić w odległości ok. 30 cm od powierzchni, po której ma się wspinać, by nic nie osłaniało pnącza od deszczu. Do dołka, przygotowanego pod posadzenie rośliny, warto dodać mieszankę torfu i kompostu. Młodemu winobluszczowi warto pomóc w rośnięciu i w tym celu należy umieścić między nim a podporą plastikową siatkę, o dużych oczkach. Powinno się również pierwsze pędy pnącza zaczepić ręcznie, a dalej poradzi sobie sam. Dodatkowym zabiegiem, ułatwiającym rozbój winobluszczowi, jest podsypanie ziemi białym żwirem, który uchroni roślinę przed słonecznym wysuszeniem. Pnącze bardzo szybko rośnie i stanowi nie tylko piękną dekorację, ale również osłonę w czasie upałów.

• Cięcie

Winobluszcz jest rośliną nieposkromioną, dlatego, by można było nad nim zapanować, należy go dwa razy w roku przycinać. Na wiosnę sprawdzamy pnącze i usuwamy uszkodzone bądź przemarznięte po zimie pędy, ucinając je tuż przy ziemi. Latem możemy przyciąć winobluszcz przy podporze, jeżeli chcemy spowolnić jego rozwój.