Ewodia

Roślina miododajna Ewodia zachwyca każdego swoimi walorami. Soczysta zieleń liści, oryginalne kwiaty i jej przyjemny, ziołowy zapach to tylko niektóre z nich.

Ewodia (łac. Tetradium) jest rośliną pochodzącą ze wschodniej Azji, dokładnie z Mandżurii. Należy ona do rodziny Rutowatych (Rutaceae). Roślina ewodia jest bardzo miododajna, co czyni z niej bardzo chętnie uprawianą roślinę w towarzystwie pasiek. W Polsce jest ona bardzo rzadko spotykana i generalnie mało znana. Ciężko jest ją zobaczyć nawet w ogrodach botanicznych. Obecnie sklasyfikowanych zostało dziewięć gatunków tej rośliny. Zalicza się ona do roślin tropikalnych.

Ewodia odmiany

Do najpopularniejszych gatunków należy Ewodia Daneli, którą można również znaleźć pod nazwą ewodia aksamitna, ewodia hupejska czy ewodia koreańska. Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w roku 1862, przez Benetta - angielskiego botanika. Roślina ta na przestrzeni lat wiele razy była klasyfikowana w różny sposób przez botaników i doczekała się wielu łacińskich nazw. W roku 1981 gatunek ten został zaklasyfikowany do rodzaju Tetradium jako Tetradium daniellii. Jest to drzewo, które w swoich naturalnych warunkach osiąga do około 30 metrów wysokości. Ewodia w formie drzewa posiada bardzo duże, ciemnozielone liście. Osiągają one długość nawet do 50 cm. Są one pierzastodzielone i z reguły mają od pięciu do dziewięciu listków. Ewodia Daniela ma drobne, białe kwiaty. Są one zebrane w tzw. baldachogrona. Roślina ta kwitnie w dość nietypowym okresie, czyli od czerwca do sierpnia. Kwitnie stosunkowo wcześnie - mniej więcej w 4-5 roku życia.

Ewodia uprawa, rozmnażanie

Uprawa tej rośliny jest stosunkowo łatwa. Możemy wysiewać ją z nasion. Należy je moczyć około dwunastu godzin, a potem zasiewać w ciepłym miejscu, np. szklarni. Kiełkuje nierównomiernie. Rośnie stosunkowo szybko i szybko wypuszcza kwiaty. Stanowisko na którym rośnie powinno być odsłonięte, ponieważ lubi ona miejsca nasłonecznione lub półcień. Bardzo dobrze rośnie w przepuszczalnych, piaszczystych glebach. Jest średnioodporna na mróz z racji tego, że jej pędy pozbawione są łuski okrywającej. Może być uprawiana w strefach mrozoodporności od 8 do 10. W przypadku surowych zim, drobniejsze pędy mogą obumierać, jednak ewodia ulega odrodzeniu. Znacznie słabiej odporne na niskie temperatury są młode drzewka, które powinny być osłonięte w trakcie zimy. Jest stosunkowo odporna na zarazy i różnego rodzaju szkodniki, które mogą ją zaatakować. Należy uważać, aby nie była zbyt odsłonięta na działanie wiatru, ponieważ jej pędy są bardzo kruche i mogą ulec zniszczeniu. Jest atrakcyjna zarówno w przypadku rośliny ozdobnej, jak i używanej jako ewodia miododajna. Jest soczyście zielona, a jej liście po roztarciu wydzielają bardzo przyjemny, ziołowy zapach.

Ewodia zastosowanie

Ewodia z racji rzadkości jej występowania w naszym klimacie, jest rośliną niezaprzeczalnie oryginalną oraz atrakcyjną. W ogrodzie na pewno przyciągnie wzrok z powodu swojego pięknego wyglądu, ale również idealnie się sprawdzi w niedalekim sąsiedztwie pasiek, ponieważ jej kwiaty uwielbiane są przez pszczoły. Bardzo ciekawie i majestatycznie wygląda w przydomowych ogrodach. Kwitnieniem i owocowaniem upiększy również niejedną działkę.