Bergenia

Bergenia pochodzi z górzystych terenów Azji Środkowej i należy do rodziny skalnicowatych Saxifragaceae. Dzięki pochodzeniu potrafi dopasować się do różnych warunków klimatycznych. Wytrzymała i niezwykle piękna roślina niezwykle szybko zyskała popularność w Europie. Możemy ją spotkać na rabatach i w ogródkach skalnych.

ODMIANY BERGENII

W Polsce znane są dwie odmiany bergenii:

•  Bergenia sercowata (Bergenia cordifolia) zwana także sercolistną. Swoją nazwę zawdzięcza kształtowi liści, które mają wyraźny sercowaty kształt. Jest niewielka, bowiem osiąga jedynie 25-30 cm wysokości. Jednak zachwyca w okresie wiosennym, kiedy to wyrastają piękne fioletowo-różowe kwiaty.
• Bergenia grubolistna (Bergenia crassifolia) znana ze swoich błyszczących, dużych liści w jajowatym kształcie i z ząbkowatymi brzegami. Ma lilioworóżowe zwisające kwiaty.

Spotykane są również odmiany powstałe w wyniku krzyżowania różnych gatunków.

CHARAKTERYSTYKA

Bergenia jest rośliną wieloletnią (potrafi na jednym miejscu rosnąć 10 lat), która przyzwyczaiła się już do polskich warunków. Kwitnie od kwietnia do maja (sporadycznie zakwita jesienią) i osiąga 30-60 cm wysokości. Jej mocne kłącza znacznie wystają nad powierzchnię ziemi. Duże, zimozielone, skórzaste, sercowate liście wyrastają na długich ogonkach. Natomiast kwiaty przybierają kolor bieli, fioletu, różu i czerwieni pojawiają się na grubych pędach.

UPRAWA, WYMAGANIA I PIELĘGNACJA

Bergenię rozmnożyć można przez podział rozrośniętych, dużych roślin lub przez podział półzdrewniałego kłącza na odcinki 8-10 cm. Rozdzielone części należy umieścić płasko w piasku w skrzynkach umieszczonych w inspektach. Po wytworzeniu pędów umieszcza się je pojedynczo w doniczkach. Po 12 miesiącach rośliny można zasadzić w miejscu stałym, w odległości 40x30 cm. Młode okazy zasadza się dopiero wczesną wiosną, aby uniknąć ryzyka przymrozków.
Bergenia jest odporna na ciężkie, niesprzyjające warunki. Przyjmie się na każdym stanowisku, jednak najlepiej czuje się w półcienistym, lekko wilgotnym, przepuszczalnym, żyznym miejscu o odczynie obojętnym. Bergenię zasadzoną w miejscu słonecznym należy regularnie nawadniać, ponieważ w suchym miejscu liście nie rozkwitają w pełni. Należy jednak uważać, żeby nie doszło do poparzeń. W pełnym cieniu kwitnienie rośliny również może być utrudnione.
Roślina ta nie wymaga przycinania, jednak po zimie warto usunąć suche, martwe liście, które szybko zostaną zastąpione młodymi pędami.
Bergenię najczęściej można spotkać w okolicach zbiorników wodnych, ogrodów skalnych, ścieżek ogrodowych i murków. Występuje również w kompozycjach rabatowych, w towarzystwie funkii, liliowców, paproci oraz tawułków.

ZASTOSOWANIE

Bergenia może być uprawiana na balkonie, działce i w ogródku, a nawet w zieleni miejskiej. Mogą występować pojedynczo i w towarzystwie. Ponadto, bergenię warto zasadzić tam, gdzie nie chcą zakwitać żadne roślin, a w miejscu pozbawionym chwastów nie dopuszcza do ich rozwoju. Bergenia posiada także właściwości lecznicze. Doskonale sprawdza się w leczeniu infekcjach układu moczowego i w schorzeniach skóry.