Runianka japońska

Runianka japońska naturalnie występowała w tradycyjnych ogrodach starożytnej Japonii i Chin, skąd przybyła do Polski, a gdzie uprawiana jest w doskonale zaprojektowanych ogrodach, wśród majestatycznych altan i pawilonów. W Europie pojawiła się na połowie XIX wieku, szybko zdobywając popularność na szlacheckich dworach. Wykorzystywano ją od tego czasu w wielu różnorodnych aranżacjach, nie szczędząc jej na działkach i parkach miejskich.

Znana pod łacińską nazwą Pachysandra terminalis niewysoka krzewinka pochodząca z rodziny bukszpanowatych, która osiąga maksymalnie trzydzieści centymetrów wysokości. Jest odporna na ujemne temperatury oraz nie szkodzą jej powszechne zanieczyszczenia powietrza – świetnie sprawdza się na terenie działek znajdujących się w pobliżu ruchliwych ulic i dróg często uczęszczanych przez samochody. Posiada krótkie pędy, ciemnozielone liście o szarpanych brzegach oraz drobne kwiaty w kolorach różowym bądź białym, które nie stanowią jednak elementu dekoracyjnego. Można się ich spodziewać na przełomie czerwca i lipca. Jest to roślina ekspansywna, dlatego należy dla niej wygospodarować odpowiedni fragment ogrodu lub działki, pamiętając o regularnym wyrywaniu kłączy i przycinaniu pędów.

Runianka japońska odmiany

Posiada trzy, bardzo charakterystyczne odmiany:

- runianka japońska Green Carpet - ma liście o intensywnej barwie zieleni, wchodzącej niemal w butelkową zieleń; osiąga wysokość do dwudziestu centymetrów, ma bardzo krótkie pędy;

- runianka Variegata - ma białe, subtelne przebarwienie na brzegach liści; nie powinna być umieszczana w pełnym cieniu;

- runianka japońska Green Sheen - odmiana posiadająca liście o intensywnej barwie zieleni.

Runianka uprawa

Lubi stanowiska pół cieniste, nie przepada za to ani za pełnym słońcem, ani za gęstym cieniem. Preferuje podłoże o silnym odczynie zasadowym oraz żyznej glebie bogatej w próchnicę. Nie przepada za towarzystwem roślin o płytkim systemie korzeniowym, gdyż mogą one pobierać jej składniki pokarmowe, zanim dotrą do głębszych partii gruntu. Podstawę właściwej pielęgnacji stanowi wiosenne przycinanie pędów – ma to nie tylko sprawić, że roślina nabierze pożądanych kształtów, ale także stymuluje jej prawidłowy wzrost. Posiada dużą odporność na niskie temperatury, ale wykazuje słabość w stosunku do jednego szkodnika: grzyba, który wywołuje zarazę runianka japońskiego. Szkodniki zagrażają przede wszystkim roślinom uprawianym w pojemnikach. Należą do nich zwłaszcza wszędobylski mączlik oraz tarcznik.

Runianka zastosowanie

Służy obsadzaniu płaskich powierzchni, a także zadarnianiu gruntu jako ekwiwalent trawy Polecana jest amatorom ogrodnictwa ze względu na minimalne wymagania hodowlane. Nadaje się idealnie dla początkujących ogrodników, dając im mnóstwo satysfakcji, gdy latem zaczynają kwitnąć, stanowiąc piękną ozdobę przydomowego krajobrazu. Dobrze rośnie z funkiami, pragnią syberyjską czy ułudką wiosenną, ponieważ każda z tych roślin jest cieniolubna, wspaniale nadając się na towarzysza runianka japońskiego w ogrodowych i działkowych rabatkach, nieszczególnie przepadającego za pełnym słońcem.