Daglezja zielona sina Pseudotsuga menziesii var. glauca

Daglezja zielona odmiana sina

Daglezja zielona odm. sina (Pseudotsuga menziesii var. Glauca), zwana także daglezją siną bądź jedlicą siną, to podgatunek daglezji występujący naturalnie w Górach Skalistych (Stany Zjednoczone) na wysokościach do 3000 m n. p.m.

Należy do rodziny sosnowatych. Od podgatunku typowego różni się wyglądem (pokrojem, igłami i szyszkami), szybkością wzrostu oraz mrozoodpornością.
W środowisku naturalnym osiąga nawet 40-45 m wysokości – jednakże w warunkach hodowlanych dorasta zaledwie 15 m (po 15 latach uprawy). Ma szeroki, stożkowaty pokrój o nieregularnym ułożeniu pędów. Jej młode pędy są szaro-srebrne, a sztywne, srebrzysto-niebieskie igły osiągają 2-3 cm długości i po rozdarciu wydzielają zapach terpentyny. Mniej więcej w maju na krótkich trzonkach pojawiają się brązowe szyszki o długości 5-9 cm. Wymagania nie są skomplikowane. Daglezja sina preferuje sadzenie na stanowiskach słonecznych (lub lekko zacienionych) oraz żyznych, przepuszczalnych i umiarkowanie wilgotnych podłożach – radzi sobie jednak na większości gleb ogrodowych. Sadzenie tej rośliny przeprowadza się najpowszechniej jesienią – jednak na tyle wcześniej, by ta zdążyła przystosować się do nowego stanowiska przed nadejściem mrozów. Z powodu dość sporych rozmiarów jedlica sina jest częściej hodowana w parkach, aniżeli w ogrodach przydomowych. Najlepiej prezentuje się jako soliter.