W ciągu 10 lat uprawy osiąga około 50 cm wysokości i około 3m średnicy. Młode krzewy przypominają jałowiec płożący, natomiast starsze zaczynają się wypiętrzać w centralnej części. Gałązki pokryte są igliwiem w formie łusek o jasno zielonym zabarwieniu. Po roztarciu, ze względu na zawartość olejków eterycznych, pędy wydzielają intensywny i raczej nieprzyjemny zapach. Jałowiec sabiński ma małe wymagania względem gleby, nadaje się do sadzenia na glebach suchych i piaszczystych. Preferuje stanowiska słoneczne, jest odporny na suszę i mróz. Wysadzany do gruntu może być w ciągu całego okresu wegetacyjnego, przy czym szczególnie poleca się wiosnę i jesień. Sprawdzi się sadzony zarówno w ogrodach przydomowych, jak i w charakterze zieleni miejskiej. Polecany jest do obsadzania skarp, zboczy i murków oraz na skalniaki. Nadaje się do uprawy jako uzupełnienie wrzosowisk, kolorystycznych kompozycji z krzewów iglastych, a także jako roślina okrywowa.
