Odkryto ją prawdopodobnie przed 1610 rokiem w Alzacji, gdzie rósł mieszaniem gruszy pospolitej i jarzębu mącznego. Współczesne odmiany tej rośliny są z kolei mieszańcami tamtej historycznej hybrydy. Drzewo osiąga zazwyczaj około 15 metrów wysokości, ma pojedyncze, owalne lub podłużne, zielone liście. Jarzębogrusza kwitnie na biało najczęściej w maju, a owocuje pod koniec sierpnia. Jej owoce przypominają kształtem jabłka, choć niektórzy porównują je do spłaszczonej gruszki. W smaku podobne do jabłek i gruszek nadają się do przetworów oraz jako dodatek do ciast czy marynat. Jarzębinogrusza nie jest drzewem wymagającym, będzie bowiem dobrze rosła na niemal każdej glebie, choć oczywiście preferuje żyzną i nie nadmiernie wilgotną. Należy zapewnić jej natomiast stanowisko nasłonecznione i jednocześnie osłonięte od podmuchów wiatru. Rośliny są mrozoodporne, odporne na działanie szkodników i chorób, dlatego coraz częściej spotyka się je także w amatorskich ogrodach.
