To wyjątkowo długowieczne, bo potrafiące rosnąć nawet ponad tysiąc lat drzewo liściaste, ukochane przez Jana Kochanowskiego, który opiewał jej urodę w swojej słynnej fraszce. Rośnie na terenach niemal całej Europy oraz zachodniej Azji i Uralu. W Polsce występuje powszechnie, często w lasach liściastych, obok klonów i grabów. Chętnie sadzona jest też w formie alei, dając niesamowity, miodowy zapach w okresie kwitnienia przyciągający pszczoły i inne owady. Lipa drobnolistna dorasta do 35 metrów wysokości. Ma wyjątkowo rozłożystą, regularną koronę i dość krótki pień. Młode drzewa mają gałęzie wzniesione do góry, im dłużej rosną, tym bardziej zaczynają one zwieszać się ku dołowi. Liście mają kształt sercowaty, są koloru żywej zieleni na wierzchniej stronie i jaśniejsze od spodu. Ich obupłciowe kwiaty zebrane są w charakterystyczne koszyczki i pojawiają się na drzewach na przełomie czerwca i lipca. Mają wyjątkowo intensywny, słodki zapach, a pozostający w nich długo nektar powoduje, że są one wyjątkowo cennym materiałem na miód lipowy. Kwiaty są także wartościowe ze względu na swoje właściwości lecznicze. W formie naparów pomagają w stanach gorączkowych czy osłaniając w trakcie nieżytów górnych dróg oddechowych. Najlepsze warunki do uprawy lipy drobnolistnej to żyzne, świeże, niezbyt suche gleby o niewielkim zasoleniu. Drzewa dobrze rosną na stanowiskach słonecznych oraz w półcieniu. Lubią ciepłe warunki, ale dobrze znoszą także zimowe mrozy. Są też dość wrażliwe na zanieczyszczenia w powietrzu i suszę – stają się wtedy dość podatne na szkodniki takie jak przędziorki, mszyce i szpeciele, które powodują zasychanie liści drzew i ich szybkie opadanie. Sprawdzają się jako rośliny ozdobne w dużych, naturalistycznych ogrodach, miejskich parkach czy zieleńcach, gdzie mogą tworzyć efektowne aleje.