Cedr atlaski Cedrus atlantica
- Gatunek o dość luźnej koronie. Igły niebieskawozielone zebrane po 30-40sztuk w pęczki, podobne do igieł modrzewia jednak te nie opadają na zimę. Szyszki beczułkowate, najpierw zielone, później stają się jasnobrązowe.
Cedr atlaski to gatunek charakteryzujący się dość rozłożystym pokrojem i luźną koroną.
Niekiedy postrzegany jako podgatunek cedru libańskiego. W naturalnym środowisku osiąga bardzo duże wysokości, jednak w polskim klimacie może dorosnąć do 10 m wysokości. Na pierwszy rzut oka jest podobny do modrzewia, ale w odróżnieniu od niego jest drzewem zimozielonym. Jego igły mają niebieskozieloną barwę i wyrastają na pędach w pęczkach po około 30. Jesienią, we wrześniu i październiku tworzy zwrócone ku górze szyszki o jajowatym kształcie. Cedr atlaski nie ma wysokich wymagań co do gleby. Dobrze odnajduje się na ogrodowych przepuszczalnych glebach. Natomiast bardzo ważne jest, by wybrać dla niego słoneczne i osłonięte od wiatru stanowisko. Wykazuje dość małą odporność na niskie temperatury, dlatego warto decydować się na niego w najcieplejszych północno-zachodnich rejonach kraju. Wysadzanie do gruntu można przeprowadzać w okresie wegetacyjnym, najlepiej wiosną lub jesienią. Polecany szczególnie jako drzewo soliterowe do ogrodów lub parków.