Bylica

W medycynie tradycyjnej praktykowanej w dawnych czasach przez Słowian, bylica znana była ze swoich właściwości magicznych – odpędzała złe moce, niwelowała negatywną energię oraz chroniła przed zmęczeniem.

Jest rośliną wieloletnią z rodziny astrowatych. Przypuszcza się, że jej łacińska nazwa Artemisia pochodzi od imienia żony karyjskiego władcy. W swoich czasach zajmowała się ona botaniką oraz medycyną naturalną, dlatego też starożytni mogli uczcić jej osiągnięcia, nadając odkrytej przez nią roślinie zaszczytne miano. Na całym świecie istnieje blisko trzysta odmian tej rośliny, występuje ona jednak głównie na terenie Europy i sporej części Azji. Spotyka jest zarówno na rumowiskach, przydrożach, zaroślach i nieużytkach, czyli obszarach ulegających degradacji przez człowieka, jak i w skrupulatnie zaprojektowanych ogrodach. Występujące dziko są to w większości chwasty. To bylina osiągając nawet do półtora metra wysokości. Ma drobne, żółte, lekko owłosione kwiaty i czerwone łodygi. Posiada aromatyczny zapach, ale gorzki posmak. Bylica jest jednak jedną z najsilniej uczulających roślin. Konkurencję dla niej stanowią jedynie trawy i brzozy. Jej pyłki powodują zapalenia błony śluzowej nosa i spojówek. Jej rozprzestrzenianiu sprzyja upalna temperatura i sucha pogoda. Należy również pamiętać, że zbyt częste jej spoożywanie lub przyjmowanie jej w zbyt dużych dawkach może mieć przykre konsekwencje, ponieważ bylica bywa rośliną silnie trującą, jeżeli nie zachowa się środków ostrożności przy jej stosowaniu. Do najpopularniejszych odmian należy: bylica boże drzewko, bylica estragon, bylica piołun, bylica pospolita, bylica schmidta, bylica stellera.

Bylica uprawa

Roślina, która rośnie na glebach bogatych w związki azotowe, czyli na gruncie, który został w jakiś sposób zagospodarowany przez człowieka bądź też uległ zmodyfikowaniu przez niego. Rozwija się na glebach płowych, często wśród kukurydzy i rzepaku. Jest wiatropylna i kwitnie od lipca do września. Zbiera się go na początku tego okresu, aby potem suszyć go w warunkach naturalnych. Stanowisko powinno być dobrze nasłonecznione i otwarte, tak, aby roślina czuła wiatr i przestrzeń – warunki zbliżone do naturalny, w jakich osiąga najlepsze właściwości. Co ciekawe, jeżeli bylica przeznaczona na składniki lecznicze zbierana jest ze stanowisk o żyznej glebie, zawiera ona mniej składników leczniczych niż ta rosnąca dziko. Osiąga do osiemdziesięciu cm wysokości.

Bylica zastosowanie

Nie potwierdzono naukowo jej leczniczych zastosowań, choć jest ona wykorzystywana przy zaburzeniach apetytu oraz w przypadkach problemów z trawienie, ponieważ skutecznie wytwarza soki trawienne. Stosowana jest także przy bolesnych cyklach menstruacyjnych oraz problemach z pasożytami jelit. Ma także działanie przeciw-pasożytnicze. Posiada także właściwości wzmacniające. Poza medycyną naturalną bylica stosowana jest także w kosmetyce oraz ogrodnictwie jako naturalny środek ochrony roślin przez szkodnikami i pasożytami. Zwalcza także mszyce i mrówki oraz odstrasza mole i wiele innych owadów, dzięki czemu nadaje się na roślinę ogrodową, gdy zależy nam na skutecznym sposobie jego ochrony.