Wierzba całolistna

Wierzba całolistna (Salix integra), zwana również wierzbą japońską lub zwartą, to roślina wieloletnia, silnie rosnąca, w większości w formie krzewu, pochodząca z Japonii. Należy do rodziny wierzbowatych. Osiąga maksymalnie 3 metry wysokości, posiada lancetowate, ostro zakończone liście oraz kwiaty zebrane w kotki, pojawiające się wiosną w marcu lub kwietniu. Jako roślina ozdobna w Polsce upowszechniła się w latach 90. XX w.

Wierzba całolistna – odmiany

Najpowszechniejszą odmianą wierzby całolistnej jest „Hakuro-nishiki” o brązowo-czerwonych pędach i liściach początkowo różowych, przebarwiających się z czasem na biało-zielono. Odmiana „Pendula” charakteryzuje się zielonymi, lekko zaróżowionymi liśćmi i bezlistnymi, czerwonymi i zwisającymi pędami.

Wierzba całolistna – uprawa, wymagania, pielęgnacja

Wierzba japońska preferuje stanowiska słoneczne (przy braku światła wybarwienie liści jest słabsze, a końcówki mogą zasychać) oraz stale wilgotne, żyzne podłoże – jest jednak tolerancyjna na różne odczyny pH. Jest wytrzymała na niską temperaturę otoczenia. Musi być przycinana przynajmniej dwa razy w roku, najlepiej wczesną wiosną (dzięki temu utrzyma gęstą koronę i atrakcyjny kolor liści) oraz regularnie podlewana, szczególnie w trakcie upałów. Niedostateczna ilość wody zwiększa jej podatność na choroby grzybicze i ataki szkodników, takich jak mszyce i przędziorki. Jest rośliną mrozoodpornej w większej części Polski (z wyjątkiem Suwalszczyzny i Podhala).

Wierzba całolistna – sadzenie

Najdogodniejszymi okresami na sadzenie wierzby całolistnej jest przełom marca i kwietnia oraz od sierpnia do listopada. Wybierając stanowisko, zwróćmy uwagę na wymagania uprawowe – roślina ta musi stać w miejscu dobrze nasłonecznionym. Miejsce odchwaszczamy ręcznie, bądź herbicydem (koniecznie czytamy informacje dotyczące karencji, aby przypadkiem nie zaszkodzić młodej wierzbie). Wykopujemy dołek dostatecznie duży, aby umieścić w nim całą bryłę korzeniową i zasypać ją ziemią. Wzruszenie gleby w dołku pozwoli roślinie skuteczniej się zakorzenić. Istotną czynnością jest przygotowanie sadzonki – należy oczyścić ją z suchych i uszkodzonych liści i pędów, moczyć przez około 10-20 minut, skrócić pędy o 1/3 ich długości i ewentualnie naciąć bryłę korzeniową, w przypadku gdy jest ona zbyt zbita. Sadzonkę umieszczamy w dołku, pilnując, aby szyjka korzeniowa znajdowała się na wysokości gruntu. Zasypujemy dołek świeżą ziemią, udeptujemy i solidnie podlewamy. Możemy usypać warstwę ściółki w postaci kory (5 cm) lub żwiru (3 cm), która ograniczy wzrost chwastów i zapobiegnie utracie wilgoci z podłoża.

Wierzba całolistna – zastosowanie

Wierzbę całolistną uprawia się przede wszystkim w formie piennej, szczepionej na pędzie innego gatunku wierzby, najczęściej osiągającej 70-170 cm wysokości. Takie rośliny mają parasolowatą koronę i cienkie, zwieszające się pędy. Najlepiej prezentuje się w towarzystwie roślin o ciemnym zabarwieniu liści. Nadaje się do sadzenia w ogrodzie skalnym lub nad oczkiem wodnym bądź strumykiem. Bywa z powodzeniem hodowana w obszernym pojemniku jako ozdoba balkonu bądź tarasu. Jest rośliną uniwersalną, gdyż przycinaniem można ograniczyć jej wielkość – nadaje się zatem zarówno do dużych, jak i małych ogrodów. Jej uprawa na terenach podmokłych pomaga osuszyć teren poprzez transpirację wody z gleby.