Dąb czerwony
Dąb czerwony to bezdyskusyjnie najbardziej dekoracyjna i efektowna odmiana tego gatunku drzew liściastych, dlatego najbardziej ze wszystkich nadaje się do ogrodów. Nie jest tak potężny jak jego brat dąb szypułkowy, choć trzeba przyznać, że do małych drzew też nie należy. Dąb czerwony może z powodzeniem zastępować kwiaty w ogrodzie, gdyż niesamowita czerwień jego liści przyćmiewa wszystko dookoła, wystając dumnie ponad wszystkie rośliny. Drzewo liściaste może być też świetnym soliterem, w którego cieniu miło będzie odpocząć z kawą i książką w rękach.
Wysoki i dekoracyjny dąb czerwony
Dąb czerwony pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie obecnie traktowany jest niczym chwast. To dość krzywdzące dla niesamowicie pięknego drzewa liściastego, jednak są powody, by traktować go w ten sposób. Jego liście, choć niepowtarzalnej urody, bardzo wolno się rozkładają po opadnięciu, czym zakłócają wegetację innych roślin w pobliżu. Tak więc dąb czerwony jest dość ekspansywny, zagłuszając inne drzewa i rośliny w swoim pobliżu. O ile zasadzenie go w lesie może być kłopotliwe, o tyle w ogrodzie najczęściej traktowany jest jako soliter, więc jego dominacja nie zagłusza innych drzew i roślin. Drzewo liściaste, w porównaniu do innych odmian dębu nie jest najwyższym okazem i osiąga około 25 metrów. Jest też najszybciej rosnącą odmianą z tego gatunku. Z uwagi na szybki wzrost dębu czerwonego, już po niedługim czasie na jego gałęzi można zawiesić huśtawkę, z której na pewno z chęcią skorzystają zarówno najmłodsi domownicy, jak i ci nieco starsi. Jego pień jest gruby i stabilny, i rozgałęzia się od niskich partii. Drzewo liściaste pokrywa ciemnoszara kora, która bardzo późno, bo dopiero po 40 latach, zaczyna pękać. Jego korona jest szczególnie gęsta i rozłożysta, obficie zdobiona przez niespotykanych kształtów liście. Są bardzo duże, z wierzchu intensywnie ciemnozielone, od spodu zaś jaśniejsze. Ich fantazyjne wycięcia sprawiają, że swoją formą przypominają nieco szpony groźnej bestii. Gałęziom z liśćmi nie trudno przestraszyć dzieciaki, jeżeli zaglądają im z ogrodu do okna i uderzają o nie, podczas deszczowo-wietrznej pogody. Liście dębu czerwonego jesienią zmieniają swą barwę na soczyście czerwoną, czemu drzewo zawdzięcza swoją nazwę. Urody drzewa liściastego dopełniają niewielkie żołędzie, które pięknie prześwitują między krwistymi liśćmi.
Krwistoczerwona, dębowa korona
Dąb czerwony ma najmniejsze wymagania pielęgnacyjno-uprawne spośród wszystkich jego odmian. Między innymi dlatego jest tak często zapraszany do przydomowych ogrodów, w których prezentuje się znakomicie. Jego czerwona, iście królewska korona uczyni każdą przestrzeń atrakcyjną, w której odpoczynek jest przyjemnością.
Uprawa i pielęgnacja
Dąb czerwony doskonale radzi sobie w polskich warunkach klimatycznych, cierpliwie znosząc kaprysy polskiej aury. Drzewo liściaste preferuje półcień od pełnego słońca i na takich stanowiskach rośnie najlepiej. Jego podłoże powinno być umiarkowanie wilgotne, dobrze znosi też okresowe susze. Dąb czerwony ma niewielkie wymagania glebowe, choć jak większość roślin najlepszą dla niego jest ziemia żyzna i próchnicza. Nieźle znosi też niedogodności terenowe i środowiskowe, jest też całkowicie mrozoodporny, dlatego jest częstą dekoracją zieleni miejskiej.
