Jodła hiszpańska

Jodła hiszpańska (Abies pinsapo Boiss.) -  charakteryzuje ją niezwykle powolny wzrost, jednakże w zamian odwdzięcza się pięknym i oryginalnym wyglądem. Jest rośliną z rodzaju sosnowatych, osiągającą w warunkach naturalnych (przede wszystkim w Hiszpanii i Maroku) do 30 m wysokości. Jej pokrój jest lekko nieregularny i stożkowy, igły mają kolor zimnozielony i dorastają do 2 cm długości, a brązowe szyszki, w zależności od odmiany, mogą mieć od 4 do nawet 18 cm długości. Była odkryta bardzo późno, dopiero w 1838 roku, przez Szwajcara Pierre’a Edmonda Boissiera.

Jodła hiszpańska – odmiany

Wśród odmian jodły hiszpańskiej powszechnie uprawianych w Polsce wyróżniamy „Aureę” – zaledwie 2-metrowe drzewko o wysokiej odporności na niskie temperatury, „Kelleris” – osiągającą 15 m wysokości rośliną o szarozielonym igliwiu oraz „Glauca” – charakteryzującą się niebieskozielonym ubarwieniem igieł. Ta ostatnia odmiana jest wrażliwa na temperatury poniżej 0 st. C, dlatego wymaga odpowiedniego zabezpieczenia na zimę. Odmiana „Horstmann” szczyci się srebrzysto-szarym kolorem i rośnie bardzo wolno, po 10 latach osiągając zaledwie 1 m wysokości.

Jodła hiszpańska – uprawa, wymagania, pielęgnacja

Ponieważ jodła hiszpańska wywodzi się z basenu Morza Śródziemnego, w warunkach klimatycznych Polski jest raczej trudna do utrzymania – nic nie jest jednak niemożliwe. Preferuje stanowiska osłonięte od wiatru, lekko zacienione, a podłoże pod jej uprawę musi być gliniaste, bardzo żyzne, przepuszczalne, stale delikatnie wilgotne i o kwaśnym odczynie. Wymaga stale wilgotnego powietrza, dlatego należy często i obficie ją podlewać, a nawet zraszać. Źle znosi zanieczyszczenia powietrza, dlatego raczej nie poradzi sobie w aglomeracji miejskiej. Bywa atakowana przez choroby grzybicze i szkodniki, takie jak mszyce. Nie wymaga nawożenia ani przycinania.

Jodła hiszpańska – sadzenie

Jak w przypadku większości jodeł, przed posadzeniem tego gatunku warto zadbać o pełne w składniki odżywcze podłoże. W tym celu można wykorzystać mieszankę 1:1 świeżej ziemi i kwaśnego torfu. Wykopujemy dołek i wzruszamy jego dno i ścianki, aby pozwolić roślinie na głębsze zakorzenienie się. Przed umieszczeniem bryły korzeniowej w dołku, namaczamy ją przez 15-30 minut. Po posadzeniu nie zaszkodzi uformować z ziemi wokół dołka misę, która zapobiegnie „uciekanie” wody bokami – jodły hiszpańskie nie tolerują suszy. Możemy również usypać 5-centymetrową warstwę kory, która uniemożliwi utratę wilgoci z podłoża. Podlewamy roślinę regularnie aż do pierwszych ujemnych temperatur, gdyż dobrze nawodniony okaz łatwiej przezimuje.

Jodła hiszpańska – zastosowanie

Roślina ta dobrze się czuje w towarzystwie innych iglaków, a nawet na skalniakach i skarpach. Może być z powodzeniem uprawiana w pojemniku. Odmiany wolno rosnące nadają się do nawet niewielkich ogrodów, na rabaty, wrzosowiska i do ogrodów skalnych i japońskich, a te o szarozielonych igłach ładnie komponują się z kolorowymi berberysami – szczególnie bordowymi, zielonymi bądź pomarańczowymi.